"Een nieuw perspectief"

Na een rugoperatie op 7 november 2023 vanwege een kanaalstenose in mijn ruggenwervel, hoopte ik eindelijk verlost te zijn van de pijn. Maar na negen maanden bleek de realiteit anders. De pijn was niet verdwenen. Wat volgde was een lange weg van nieuwe scans, second opinions en zelfs ruggenprikken. Iedere keer hoopte ik op een oplossing, maar die bleef uit.

Bij mijn laatste bezoek aan de chirurg viel het definitieve kwartje. Hij zei: “Meneer Pool, als ik een orthopedisch chirurg was geweest, had ik u een nieuwe knie of heup kunnen geven, maar een nieuw zenuwstelsel lukt helaas niet.” Die woorden kwamen hard binnen. Het werd duidelijk dat de pijn een blijvend onderdeel van mijn leven zou zijn.

Zoeken naar hulp

Na dat gesprek besloot ik mijn huisarts in te schakelen. In mijn eigen zoektocht had ik al iets gevonden: CIR. Ik zag hun programma’s voor chronische pijn en ontdekte dat er een locatie in Zeist was, vlakbij huis. Tot mijn verrassing kwam mijn huisarts met hetzelfde voorstel. Het voelde alsof alles op zijn plek viel. Nog diezelfde dag regelde mijn huisarts de verwijzing.

“Het heeft mijn perspectief van uitzichtloos veranderd.”

De eerste stap naar verandering

Tijdens de screening werd er flink doorgevraagd door professionals uit verschillende disciplines. Ze wilden echt weten of ik gemotiveerd was om dit traject aan te gaan. Mijn antwoord was zonder twijfel: ja! Ik wilde niets liever dan geholpen worden. Gelukkig kon mijn reis naar een nieuw perspectief beginnen.

Wat sprong er voor mij uit?

Eén van de inzichten was het concept “no brain, no pain”. Het idee dat pijn zich niet in je lichaam, maar in je hersenen afspeelt, gaf me een nieuw begrip van wat ik ervaar. Een goed voorbeeld is fantoompijn: zelfs als een been ontbreekt, kun je daar nog pijn voelen. Het gaat dus niet om het letterlijk “wegnemen” van pijn, maar om het verleggen van je focus.

Ik merkte hoe ontspanning mijn brein geruststelde. Minder stress betekende minder rugpijn. Dat voelde ik duidelijk. Een mooie vergelijking vond ik met mijn tinnitus. Als ik er niet aan denk, hoor ik de piep nauwelijks. Maar zodra ik iemand vertel dat ik tinnitus heb, hoor ik het direct weer. Dit inzicht over het verleggen van focus heeft me enorm geholpen.

Aanvaarden

Het woord “accepteren” riep bij mij veel weerstand op. Het voelde alsof ik moest opgeven, en dat zit niet in mijn aard. Tijdens het traject vond ik een, voor mij,  vriendelijker woord: aanvaarden.

“Ik heb mijn verzet opgegeven en focus nu op andere zaken dan de pijn zelf.”

Een nieuwe kijk op het leven

Dit traject heeft me niet alleen geleerd hoe ik beter met mijn pijn kan omgaan, maar ook hoe ik mijn leven opnieuw kan vormgeven. Het is geen gemakkelijke weg geweest, maar het heeft me geholpen om hoop en balans terug te vinden.

Lijden evenals ouder worden hoort bij het leven (uit het boek ‘Het lenige brein’). Het is wat het is. Iedereen wil ouder worden maar niemand wil oud zijn. De vicieuze cirkel van minder doen leidt tot somberheid wat opnieuw leidt tot minder zin om dingen te doen – dat leidt weer tot nog meer somberheid – Dus ik blijf vooral dingen doen die ik leuk vind.

Gedicht van Louis Pool

Als een sluipmoordenaar 
Is hij gekomen 
Heel vilain
Deze pijn 
Dit venijn
Niet te zien 
wél zo voelbaar 
Naar het schijnt
onomkeerbaar
Kondigt zich aan 
Bij tij en ontij 
Meldt zich keer op keer 
en onophoudelijk 
doet het zeer 
Heel soms verminderd
door het verleggen 
van mijn focus 
hokus pokus 
Breng mij dat lichtje
van die andere kant 
mijn zoektocht 
in dit verband
naar het oplossen 
Van mijn handicap
het doen verdwijnen 
van mijn beperking  
Zijn het de spieren 
Zijn het de zenuwen
Wordt het Cortison, 
of Oxycodon
Alom verwarring in mijn hoofd
Wordt het ooit beter
Schijnt ooit de zon 
Of is dit het voorland
Van ouder worden 
Van oud zijn 
Of zelfs de overgang
van de ondergaande zon… 
Wie brengt mij terug mijn plezier 
Wie trekt mij uit mijn depressie 
Wie helpt mij uit deze onmacht
zodat het leven mij weer toelacht…

hoop doet leven 
vooruit dan maar even…

Louis Pool

Note van de behandelaar:

Bij de start van het traject was cliënt sterk beperkt in zijn dagelijks leven. Zijn fysieke en mentale belastbaarheid waren flink afgenomen en hij had moeite met activiteiten zoals werk, hobby’s, sociale interacties en mobiliteit. Somberheid overheerste, hij genoot niet meer van het leven en was gestopt met zijn hobby’s. Als oplossingsgericht persoon ging hij vaak over zijn grenzen heen, wat de situatie verergerde.

Tijdens het traject heeft hij enorme vooruitgang geboekt. Hij begrijpt nu beter hoe pijn werkt en wat bijdraagt aan herstel. Hij luistert naar zijn lichaamssignalen, respecteert zijn grenzen en ervaart meer rust en ontspanning. Dit heeft hem geholpen om actiever te worden en weer plezier te vinden in dagelijkse activiteiten.

Fysiek is hij ook sterker geworden: wandelen, fietsen en sporten gaan weer goed en hij sport zelfs 2-3 keer per week. Ook mentaal is er veel veranderd. Hij voelt zich veerkrachtiger, is minder angstig en somber, en heeft meer innerlijke rust. Hij ziet de toekomst met vertrouwen tegemoet.

Zelftest: Past het CIR-traject bij jou?

Het lezen van ervaringsverhalen kan hoop geven, vooral als je al een tijd met pijn rondloopt. Vraag je je af of CIR ook voor jou een stap vooruit kan betekenen? Met onze zelftest krijg je snel een beeld of onze behandeling op dit moment past bij jouw situatie. Doe hier de test.